ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το αποκαλυπτικό μου βιβλίο σχετικά με την Αργοναυτική εκστρατεία, είναι σχεδόν έτοιμο και θα κυκλοφορήσει στον τέλος της τρέχουσας χρονιάς.
Θα ανατρέψει πλήρως την θεωρούμενη "μυθολογία" της πατρίδας μας αφού αποδεικνύει περίτρανα ότι ήταν ιστορία.
Θα εκτινάξει την πατρίδα μας στα ουράνια αφού αποδεικνύει ότι ο Ελληνικός πολιτισμός χάνεται στα βάθη των αιώνων και σε καμία περίπτωση δεν προέρχεται από τους ανύπαρκτους Ινδοευρωπαίους.
Θα επιβεβαιώσει ότι η μεγαλύτερη παγκόσμια κληρονομιά, η μουσική και μαθηματική γλώσσα, η τελειότερη που μίλησε ποτέ ο άνθρωπος, η αξεπέραστη Αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήταν δημιούργημα των προγόνων μας τουλάχιστον της 2ης π.Χ. χιλιετίας και σε καμία περίπτωση δεν προέρχεται από το Φοινικικό αλφάβητο.
Το ανεπανάληπτο ταξίδι των Αργοναυτών σημειωμένο στο δορυφορικό χάρτη της Ευρώπης, όπως προέκυψε μέσα από 4ετή έρευνα πάνω στα αρχαία Ορφικά Κείμενα και «αποκωδικοποιήθηκε» με την βοήθεια του δορυφορικού προγράμματος Google earth, του cd-rom Atlas Encarta of the World της Microsoft, του Παγκόσμιου Άτλαντα της Καθημερινής, των Χαρτών της Γεωγραφικής Υφήγησης του Κλαύδιου Πτολεμαίου και των σύγχρονων χαρτών της Τουρκίας των εκδόσεων Road Edition.ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ
Όλα τα τοπωνύμια που ακολουθούν, αναφέρονται αυτούσια στα Αργοναυτικά του Ορφέα. Επειδή κάποια έχουν αλλάξει με την πάροδο των χρόνων, έγραψα στην παρένθεση τη σημερινή τους γνωστή ονομασία. Υπάρχουν και κάποια που δεν αναφέρονται (όπως π.χ. Γαλλία, Ισπανία κλπ.) και τα οποία χρησιμοποίησα για τον γεωγραφικό προσδιορισμό της διαδρομής.
Οι Αργοναύτες ξεκίνησαν από την Ιωλκό, δηλαδή τον σημερινό Βόλο. Σταμάτησαν στο Πήλιο στη Σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα (Μηλίνα). Βγήκαν από τον Παγασητικό και αφού προσπέρασαν τη Σκιάθο ακολούθησαν τις ακτογραμμές τις Μαγνησίας και της Πιερίας. Έστριψαν ανατολικά και προσπέρασαν την Παλλήνη (Χερσόνησο της Κασσάνδρας) και τον Άθω. Έφτασαν στη Σαμοθράκη και κατόπιν κατευθύνθηκαν νότια προς την Λήμνο. Αναχώρησαν για τον Ελλήσποντο και μπήκαν στην Προποντίδα. Σταμάτησαν στην Αρτακία Κρήνη (Αρτάκη) και συνέχισαν για την αρχαία πρωτεύουσα της Βιθυνίας (Νικομήδεια) .
Διέσχισαν τις Κυανέες Πέτρες (Στενά Βοσπόρου) , προσπέρασαν την Θεμίσκυρα (την πρωτεύουσα των Αμαζόνων), τη Σινώπη και έφτασαν στην Κολχίδα (Πότι της Γεωργίας). Φεύγοντας από την Κολχίδα, μπήκαν σε ποτάμι (το σημερινό Κουμπάν) και διέσχισαν τα Χαρανδαία φαράγγια του Καυκάσου, περνώντας έτσι από τον Δυτικό στον Ανατολικό Καύκασο μέσω αρχαίου διόλκου. Μέσω πλωτού ποταμού (σημερινού Κοντόρι) έφτασαν στην Μαιώτιδα λίμνη (Αζοφική θάλασσα). Τη διέσχισαν και έφτασαν στην είσοδο του αρχαίου Βορυσθένη ποταμού (Δνείπερου). Μπήκαν στον ανάρρου του μεγάλου ποταμού και ακολουθώντας την αρχαία διαδρομή του «ηλέκτρου» έφτασαν μέχρι τα τενάγη (τα έλη του Πρίπυατ στο σημερινό Κίεβο) πέρασαν στους αρχαίους ποταμούς που σήμερα λέγονται Πρίπυατ, Δυτικός Μπαγκ και έφτασαν μετά τη σημερινή Βαρσοβία. Κωπηλάτησαν στο μεγάλο ποταμό που λέγεται σήμερα Βιστούλας, αλλά λίγο πριν βγουν στην Βαλτική, μπήκαν σε παραπόταμο του Βιστούλα που λέγεται Βάρτα (Warta) και μέσω πλωτών ποταμών της αρχαίας Γερμανίας (σημερινοί Όντερ και Χάβελ), μπήκαν στον αρχαίο ποταμό (τον Έλβα) και βγήκαν στην βόρεια θάλασσα, κοντά στο σημερινό Κουξχάφεν της Ολλανδίας. Προορισμός τους ήταν η Χθαμαλή Ερμιόνεια, που αποδεικνύεται ότι ήταν η αρχαία Ολλανδία. Φεύγοντας πέρασαν από το στενό (της Μάγχης) που χωρίζει την Χθαμαλή Ερμιόνεια από την Ιερνίδα νήσο (Μ.Βρετανία) και ακολουθώντας τις ακτές της δυτικής Ευρώπης (Γαλλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας), έφτασαν στην νότια άκρη της. Αντί όμως να μπουν στη Μεσόγειο, επισκέφτηκαν δύο νησιά του Ατλαντικού, την νήσο της θεάς Δήμητρας και τη νήσο της βασίλισσας Κίρκης, δηλαδή τα Κανάρια νησιά Τενερίφη και Φουερτεβεντούρα.
Διέσχισαν τον Ατλαντικό, ακολούθησαν τις δυτικές ακτές της Αφρικής και αφού προσπέρασαν τις Στήλες του Ηρακλέους, δηλαδή τον φάρο στην Β.Δ. άκρη της Αφρικής, μπήκαν στη Μεσόγειο. Διέπλευσαν τη βόρεια Αφρική (μέχρι την σημερινή Αλγερία) και πέρασαν απέναντι στη Σαρδώ (Σαρδηνία). Έστριψαν ανατολικά και έφτασαν στις Τυρρηνικές ακτές και στον κόλπο των Λατίνων (σημερινό κόλπο Νάπολης). Συνέχισαν προς νότο και αφού πέρασαν από τον Λιλύβαιο πορθμό (Πορθμό Μεσσήνης), έστριψαν βόρεια ακολουθώντας τις ακτές της σημερινής νότιας Ιταλίας. Όταν έφτασαν να βλέπουν απέναντι τους την Κέρκυρα, έστριψαν το τιμόνι προς το νησί των Φαιάκων. Φεύγοντας απ’ το νησί κατευθύνθηκαν νότια και αφού προσπέρασαν την δυτική Πελοπόννησο, δεν έστριψαν ανατολικά, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά πήγαν στη Σύρτη της Λιβύης. Συνέχισαν το ταξίδι διαπλέοντας τα παράλια της Λιβύης και της Αιγύπτου και κάποια στιγμή έστριψαν βόρεια με κατεύθυνση την Κρήτη. Έφυγαν από την Κρήτη με προορισμό την νήσο Ανάφη, πέρασαν μέσα από τις νότιες Κυκλάδες και κατέληξαν στην Μαλεήτιδα γη (ο Μαλέας στη Λακωνία), όπου και αποβίβασαν τον Ορφέα. Οι Αργοναύτες συνέχισαν μόνοι τους πλέον και αφού πέρασαν από τις ακτές της Αττικής και της Εύβοιας, ολοκλήρωσαν το ταξίδι τους στη Ιωλκό: 16 συνολικά μήνες και 19000 χιλιόμετρα από τα οποία 15000 στη θάλασσα και 4000 σε ποτάμια.
Τόσο κράτησε η ανεπανάληπτη Αργοναυτική εκστρατεία. Η μεγαλύτερη περιπέτεια στην ιστορία, αποδεικνύεται από τη μελέτη μου ότι ήταν ιστορικότατο γεγονός που ξεκίνησε το χειμώνα του 1870 π.Χ. και ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 1868 π.Χ.
Οι Αργοναύτες ξεκίνησαν από την Ιωλκό, δηλαδή τον σημερινό Βόλο. Σταμάτησαν στο Πήλιο στη Σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα (Μηλίνα). Βγήκαν από τον Παγασητικό και αφού προσπέρασαν τη Σκιάθο ακολούθησαν τις ακτογραμμές τις Μαγνησίας και της Πιερίας. Έστριψαν ανατολικά και προσπέρασαν την Παλλήνη (Χερσόνησο της Κασσάνδρας) και τον Άθω. Έφτασαν στη Σαμοθράκη και κατόπιν κατευθύνθηκαν νότια προς την Λήμνο. Αναχώρησαν για τον Ελλήσποντο και μπήκαν στην Προποντίδα. Σταμάτησαν στην Αρτακία Κρήνη (Αρτάκη) και συνέχισαν για την αρχαία πρωτεύουσα της Βιθυνίας (Νικομήδεια) .
Διέσχισαν τις Κυανέες Πέτρες (Στενά Βοσπόρου) , προσπέρασαν την Θεμίσκυρα (την πρωτεύουσα των Αμαζόνων), τη Σινώπη και έφτασαν στην Κολχίδα (Πότι της Γεωργίας). Φεύγοντας από την Κολχίδα, μπήκαν σε ποτάμι (το σημερινό Κουμπάν) και διέσχισαν τα Χαρανδαία φαράγγια του Καυκάσου, περνώντας έτσι από τον Δυτικό στον Ανατολικό Καύκασο μέσω αρχαίου διόλκου. Μέσω πλωτού ποταμού (σημερινού Κοντόρι) έφτασαν στην Μαιώτιδα λίμνη (Αζοφική θάλασσα). Τη διέσχισαν και έφτασαν στην είσοδο του αρχαίου Βορυσθένη ποταμού (Δνείπερου). Μπήκαν στον ανάρρου του μεγάλου ποταμού και ακολουθώντας την αρχαία διαδρομή του «ηλέκτρου» έφτασαν μέχρι τα τενάγη (τα έλη του Πρίπυατ στο σημερινό Κίεβο) πέρασαν στους αρχαίους ποταμούς που σήμερα λέγονται Πρίπυατ, Δυτικός Μπαγκ και έφτασαν μετά τη σημερινή Βαρσοβία. Κωπηλάτησαν στο μεγάλο ποταμό που λέγεται σήμερα Βιστούλας, αλλά λίγο πριν βγουν στην Βαλτική, μπήκαν σε παραπόταμο του Βιστούλα που λέγεται Βάρτα (Warta) και μέσω πλωτών ποταμών της αρχαίας Γερμανίας (σημερινοί Όντερ και Χάβελ), μπήκαν στον αρχαίο ποταμό (τον Έλβα) και βγήκαν στην βόρεια θάλασσα, κοντά στο σημερινό Κουξχάφεν της Ολλανδίας. Προορισμός τους ήταν η Χθαμαλή Ερμιόνεια, που αποδεικνύεται ότι ήταν η αρχαία Ολλανδία. Φεύγοντας πέρασαν από το στενό (της Μάγχης) που χωρίζει την Χθαμαλή Ερμιόνεια από την Ιερνίδα νήσο (Μ.Βρετανία) και ακολουθώντας τις ακτές της δυτικής Ευρώπης (Γαλλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας), έφτασαν στην νότια άκρη της. Αντί όμως να μπουν στη Μεσόγειο, επισκέφτηκαν δύο νησιά του Ατλαντικού, την νήσο της θεάς Δήμητρας και τη νήσο της βασίλισσας Κίρκης, δηλαδή τα Κανάρια νησιά Τενερίφη και Φουερτεβεντούρα.
Διέσχισαν τον Ατλαντικό, ακολούθησαν τις δυτικές ακτές της Αφρικής και αφού προσπέρασαν τις Στήλες του Ηρακλέους, δηλαδή τον φάρο στην Β.Δ. άκρη της Αφρικής, μπήκαν στη Μεσόγειο. Διέπλευσαν τη βόρεια Αφρική (μέχρι την σημερινή Αλγερία) και πέρασαν απέναντι στη Σαρδώ (Σαρδηνία). Έστριψαν ανατολικά και έφτασαν στις Τυρρηνικές ακτές και στον κόλπο των Λατίνων (σημερινό κόλπο Νάπολης). Συνέχισαν προς νότο και αφού πέρασαν από τον Λιλύβαιο πορθμό (Πορθμό Μεσσήνης), έστριψαν βόρεια ακολουθώντας τις ακτές της σημερινής νότιας Ιταλίας. Όταν έφτασαν να βλέπουν απέναντι τους την Κέρκυρα, έστριψαν το τιμόνι προς το νησί των Φαιάκων. Φεύγοντας απ’ το νησί κατευθύνθηκαν νότια και αφού προσπέρασαν την δυτική Πελοπόννησο, δεν έστριψαν ανατολικά, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά πήγαν στη Σύρτη της Λιβύης. Συνέχισαν το ταξίδι διαπλέοντας τα παράλια της Λιβύης και της Αιγύπτου και κάποια στιγμή έστριψαν βόρεια με κατεύθυνση την Κρήτη. Έφυγαν από την Κρήτη με προορισμό την νήσο Ανάφη, πέρασαν μέσα από τις νότιες Κυκλάδες και κατέληξαν στην Μαλεήτιδα γη (ο Μαλέας στη Λακωνία), όπου και αποβίβασαν τον Ορφέα. Οι Αργοναύτες συνέχισαν μόνοι τους πλέον και αφού πέρασαν από τις ακτές της Αττικής και της Εύβοιας, ολοκλήρωσαν το ταξίδι τους στη Ιωλκό: 16 συνολικά μήνες και 19000 χιλιόμετρα από τα οποία 15000 στη θάλασσα και 4000 σε ποτάμια.
Τόσο κράτησε η ανεπανάληπτη Αργοναυτική εκστρατεία. Η μεγαλύτερη περιπέτεια στην ιστορία, αποδεικνύεται από τη μελέτη μου ότι ήταν ιστορικότατο γεγονός που ξεκίνησε το χειμώνα του 1870 π.Χ. και ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 1868 π.Χ.
3 σχόλια:
Το άρθρο μου κίνησε την περιέργεια και θα ήθελα να διαβάσω και το βιβλίο. Έχει εκδοθεί ή ακόμη; Δεν το βρήκα στον Παπασωτηρίου όταν κοίταξα. Αν δεν είναι δύσκολο, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της σπηλιάς όπως αυτά αναφέρονται στα Ορφικά;
Φίλε Κύρκο το βιβλίο μου θα κυκλοφορήσει τέλος Ιανουαρίου 2009. Πιστεύω ότι θα διαβάσεις ιστορικά γεγονότα που για πρώτη φορά δημοσιεύονται. Ελπίζω να το βρεις ενδιαφέρον και να σε βοηθήσει στις αναζητήσεις σου. Τα χαρακτηριστικά της σπηλιάς υπάρχουν αναλυτικά στο βιβλίο τεκμηριωμένα με φωτογραφίες.
Αγαπητέ Κύριε Σοφιά,
Συγχαρητήρια για το βιβλίο σας.
Ήθελα να σας ρωτήσω τα εξής:
1) Έχει γίνει απο κάποιο φορέα Στρωματολογική εξέταση του Σπηλαίου του Χείρωνος; Θα ήταν πράγματι αυτό ένα σπουδαίο γεγονός αν μία επιστημονική ομάδα τεκμηρίωνε χρονολογίες και τυχόν ευρήματα που ενδεχόμενα να υπάρχουν σε βάθος μερικών μέτρων.
2) Έχει υπάρξει κάποια προστασία της εισόδου του, ώστε να μην πάνε κάποιοι έπιπόλαιοι και καταστρέψουν την στρωματογραφία του οπότε δεν θα μπορεί να αποδειχθεί τίποτα μεταγενέτερα;
3) Όλες οι έως τώρα έρευνες με δειγματοληψίες πυρήνων σε πάρα πολλές περιοχές του Ατλαντικού Ωκεανού, αποδεικνύουν μία φυσιολογική χρονολογική εξέλιξη εναποθέσεων. (Έρευνες Πανεπιστημιων, Ιδρυμάτων, ανεξάρτητων ερευνητών) Επιστημονικά αναφερόμενος, η περίπτωση να υπήρχε μία Ήπειρος στον βυθό του Ωκεανού η οποία βυθίστηκε πριν 11.000 έτη,έχει αποκλειστεί κατηγορηματικά. Αναφερόμαστε δε σε μία Ήπειρο και όχι ένα μικρό νησί. Το ελάχιστο μήκος της όπως το δίδει ο Πλάτων ήταν 4.300 και το μέγιστο 4.700 ΚΜ. Πως εξηγήτε την αδυναμία εύρεσης οποιασδήποτε Ηπείρου Ατλαντίδος στην μεσοράχη του Ατλαντικού Ωκεανού;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
georgiospontikos
Δημοσίευση σχολίου