Θα ξεκινήσω με τη θεωρία που διατύπωσε ο Αυστριακός γεωφυσικός Alexander Tollman το 1994 (Η θεωρία του ΕΔΩ) σύμφωνα με την οποία ουράνιο σώμα (η "βολίδα" Tollman) κατέπεσε στον Ατλαντικό ωκεανό πριν από περίπου 10.000 χρόνια (αγνοούσε δηλαδή την ίδια θεωρία που αναφέρει ο Πλάτωνας για την ίδια σχεδόν εποχή). Μάλιστα έχει εντοπίσει μιά περιοχή χωρίς μαγνητισμό ΑΚΡΙΒΩΣ κοντά στο ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ της Ατλαντίδας (σ.σ. το κόκκινο τετραγωνάκι στις φωτό είναι αυτό που υπάρχει θολωμένο πλέον και στο google earth) και που αναφέρω διεξοδικά στο βιβλίο μου Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ (ΕΔΩ) που παρεπιπτόντως δεν πρέπει να λείπει από καμμία ελληνική βιβλιοθήκη. Ο χάρτης Tollman, δεν ξέρω γιατί, είναι "εξαφανισμένος" από το διαδίκτυο ή εντοπίζεται πολύ δύσκολα.
Ερχονται λοιπόν το 2014 Αμερικανοί από το πανεπιστήμιο του Σικάγο και ανακοινώνουν ότι έχουν βρεθεί νανοδιαμάντια (η θεωρία τους ΕΔΩ) διασκορπισμένα στις περιοχές της 2η φωτό (σ.σ. πέρασα το όριο-η κόκκινη γραμμή nanodiamond boundary-στο χάρτη Tollman για εποπτικούς λόγους και στη 3η φωτό και μάλιστα το όριο σχεδόν εφάπτεται στο τετραγωνάκι της Ατλαντίδας).
Τα νανοδιαμάντια χρονολογούνται και αυτά πριν από 10 με 11 χιλιάδες χρόνια και δημιουργούνται κάτω από πολύ ψηλές θερμοκρασίες 2500-3000 βαθμούς C. Κατέληξαν λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι τέτοιες θερμοκρασίες αναπτύχθηκαν μόνο από σύγκρουση και έκρηξη ουρανίου σώματος (σ.σ. συμφωνούν με την θεωρία Tollman την οποία μάλλον αγνοούσαν, αφού "κάποιοι" την έχουν θάψει). Δηλαδή μετά από 2.500 χρόνια επιβεβαιώνουν τον Πλάτωνα που αναφέρει ότι περιφερόμενο ουράνιο σώμα, με το όνομα Φαέθων έπεσε και κατέκαυσε τη γη προκαλώντας παγκόσμιο κατακλυσμό (σ.σ. υπάρχει και το project GRIP με τους πάγους της Γροιλανδίας που αποδεικνύει ότι πριν από 11.000 χρόνια, την εποχή που είναι γνωστή σαν Younger Dryas (Νεωτέρα Δρυάς) ή εποχή της Μεγάλης Ψύξης, κάποια τρομερή καταστροφή συνέβη στη γη, η οποία εμφανίζεται σε όλα τα διαγράμματα, αλλά την οποία δυστυχώς οι "επαϊοντες" ούτε καν έχουν προσέξει ή την προσπερνούν χωρίς να ερμηνεύσουν το αυτονόητο. Tέσσερις "συμπτώσεις" θεωριών μεγάλης καταστροφής την ίδια περίοδο; Συνεχίζω. Ένα ουράνιο σώμα μόλις ξεπεράσει το όριο του Roche, διαλύεται από τις παλιρροϊκές δυνάμεις της γης.Σκέφτηκα λοιπόν ότι αν έγινε όντως έκρηξη και διάλυση του ουρανίου σώματος, αυτό θα έσκασε στην ατμόσφαιρα σαν βεγγαλικό και όλο και κάποια κομάτια του πυρήνα του -που συνήθως είναι σιδηρονικέλιο- θα έπεσαν στη γη. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω στην ευρύτερη περιοχή του Ατλαντικού και έμεινα εκστατικός με τα νέα ευρήματά μου.
Τουλάχιστον 10 μεγάλοι κρατήρες (σ.σ. διαμέτρου 10-20 χλμ, που λογικά θα έχουν συρρικνωθεί λόγω της διάβρωσης από το πέρασμα χιλιάδων ετών) υπάρχουν διάσπαρτοι εκατέρωθεν της Ατλαντίδας (σ.σ. με διπλό κλικ στις φωτό φαίνονται και οι γεωγραφικές συντεταγμένες τους, ενώ τους συγκεκριμένους 2 κρατήρες τους έχω περάσει και στη 3η στη σειρά φωτό σαν crater).
Η Ατλαντίδα, Τo "Τετράγωνο" φαίνεται ακόμη και σήμερα αχνό στο Google Earth, ενώ οι διάσπαρτοι κρατήρες είναι η τρανή απόδειξη της σύγκρουσης της γης με ουράνιο σώμα πριν από 10.000-11.000 χρόνια που είχε σαν συνέπεια αυτό που λέει ο Πλάτωνας: Την εξαφάνιση οχι μόνο της Ατλαντίδας, αλλά και την ολική καταστροφή της Αθήνας κι όλων των παραλιακών πόλεων και όλων των νήσων του Ατλαντικού και της Μεσογείου. Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν κομήτης και όχι μετεωρίτης, γιατί ο Πλάτων αναφέρει ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΟ ουράνιο σωμα, δηλαδή σώμα με περιοδικότητα και όχι κάποιο που εμφανίστηκε ξαφνικά στον ουρανό. Άρα αναφέρεται σε κομήτη που είναι περιοδικό ουράνιο σώμα. Χάρη στο τρομερό Google Earth κατάφερα να λύσω και το τελευταίο μυστήριο. Οι μεγάλοι κρατήρες που έχουν δημιουργηθεί στη γη-λόγω της πτώσης ουρανίων σωμάτων και είναι καταγεγραμμένοι- έχουν μέση αναλογία διαμέτρου/βάθους περίπου 6:1 (σ.σ. ή αναλογία εξαρτάται από την πυκνότητα της γης που είναι 5,5 gr/cm3 και την κρίσιμη μάζα του ουρανίου σώματος, η οποία υπεισέρχεται στο τύπο του Roche). Μέτρησα με το measure tool του Google Earth τη διάμετρο και το βάθος των υπαρχόντων υποβρύχιων κρατήρων και τα βρήκα 16χλμ/3 χλμ, 12 χλμ/2 χλμ κ.ο.κ δηλαδή αναλογία ~6:1.Τι τρομερό συμπέρασμα βγαίνει; Ότι οι υπάρχοντες υποθαλάσσιοι κρατήρες στο πυθμένα του Αλαντικού ήταν κάποια στιγμή επιφανειακοί, τμήμα της ξηράς της Ατλαντίδας!!!! Αν ήταν όπως σήμερα στα 4.500-5.500 μέτρα βάθος, αποκλείεται λόγω της τριβής και της αντίστασης του θαλασσινού νερού να είχαν αυτές τις διαστάσεις, κυρίως τόσο βαθείς. Θα συνεχίσω με τρομερές αποκαλύψεις για την Ατλαντίδα. Τεράστιες πυραμίδες, υποθαλάσσιες κατασκευές κλπ έπονται στην επόμενη δημοσίευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου