ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ !!!!!

 Λόγω του επερχόμενου Αγίου Πάσχα, αναδημοσιεύω απόσπασμα από το βιβλίο μου ΚΩΔΙΚΑΣ ΑΣΤΡΟ  ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ για την ημερομηνία σταύρωσης του Κυρίου. Καλό είναι όσοι δεν πιστεύουν στην ιστορικότητα του Χριστού, να αντιληφθούν ότι μέσα από το βιβλίο μου έχω δώσει όλες τις απαντήσεις σχετικά με την διάρκεια της επίγειας ζωής Του. Κάποιοι βέβαια γελοίοι ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΙ επιμένουν για ύπαρξη μεσσία πριν το Μεσσία και αμφισβητούν μέχρι και την ιστορική Του ύπαρξη βασιζόμενοι σε αμφισβητούμενα κείμενα ψευδο-μελετητών που μάχονται τον Χριστό. Τέτοιο το μένος τους, που υποστηρίουν ότι ο Χριστός ήταν δημιούργημα φαντασίας!!! Έχω συγγράψει την επίσημη βιογραφία Του με την βοήθεια φυσικά των Ιερών Ευαγγελίων. Όταν ολοκλήρωνα την μεγάλη μου έρευνα, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Έχω ιχνηλατίσει τη ζωή Του με κάθε λεπτομέρεια. Πραγματικά έμεινα άφωνος μπροστά στη "συνομωσία " της φύσης. Ακόμη και άθεος να ήμουνα με αυτά τα τρομερά που ανακάλυπτα δεν θα μπορούσα με τίποτε να μην ενισχύσω την έμφυτη πίστη μου στο Θεό. Επιβεβαίωνα πλήρως ότι τίποτε στη ζωή του Χριστού δεν ήταν τυχαίο. ΚΑΠΟΙΟΣ τα κατηύθηνε. Όχι πάντως η ειμαρμένη!!!

 Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

......Έχοντας λοιπόν οριστικοποιήσει σαν ημερομηνία γέννησης του Χριστού τις 12 Νοεμβρίου του 7 π.Χ.  σκέφτηκα να ασχοληθώ και με την ημερομηνία θανάτου Του. Ο Χριστός όταν σταυρώθηκε  ήταν περίπου τριαντατριών ετών, όπως λένε τα Ιερά Ευαγγέλια. Συνεπώς το χρονικό εύρος που είχα να ψάξω ήταν σαφώς πιο περιορισμένο  και άρα πιο εύκολο να προσδιοριστεί και η ακριβής ημερομηνία θανάτου του Χριστού.  

Οι ιστορικές μαρτυρίες για τη χρονιά που σταυρώθηκε ο Χριστός είναι δύο.

1. Ο Χριστός σταυρώθηκε όταν Ρωμαίος κυβερνήτης της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος (Λουκάς Γ’ 1) .

2. Οι Εβραίοι τη χρονιά της σταύρωσης γιόρτασαν το Πάσχα ημέρα Σάββατο.

 Μάλιστα τη περίοδο του Πάσχα, υπήρχε η συνήθεια ο Ρωμαίος ηγεμόνας της Ιουδαίας να δίνει χάρη σε κάποιο κατάδικο, ένεκα της επερχόμενης μεγάλης γιορτής των Εβραίων. Οι ανωτέρω  πληροφορίες αναφέρονται από τους Ευαγγελιστές που έζησαν από κοντά το σταυρικό θάνατο. Συνεπώς είναι  πιο αξιόπιστες πληροφορίες από τις αντίστοιχες που αναφέρονται στη γέννηση του Χριστού που δεν την έζησαν από κοντά οι μαθητές του Χριστού με συνέπεια να την περιγράφουν με πολλούς αναχρονισμούς.

Από τα ιστορικά αρχεία στα οποία ανέτρεξα, βρήκα ότι ο Πόντιος Πιλάτος κυβέρνησε από το 26 μ.Χ. μέχρι το 36 μ.Χ.

Απομένει να προσδιοριστεί ποια χρονιά από αυτές οι Εβραίοι γιόρτασαν το Πάσχα ημέρα Σάββατο.

Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για τον τρόπο που υπολόγιζαν οι Εβραίοι το Πάσχα την εποχή του Χριστού. Το Εβραϊκό ημερολόγιο ήταν το σεληνιακό ημερολόγιο. Όμως επειδή το σεληνιακό έτος έχει 354 ημέρες, για να μην υπάρχει ασυνέχεια με τις εποχές, οι Εβραίοι αστρονόμοι πρόσθεταν εμβόλιμους μήνες, έτσι ώστε να υπάρχει ταύτιση και με το ηλιακό έτος του Ρωμαϊκού ημερολογίου (Ιουλιανό).

Η ημέρα στο εβραϊκό ημερολόγιο ξεκινούσε από τις 18.00 μ.μ. το απόγευμα της προηγουμένης μέχρι τις 18.00 μ.μ. το απόγευμα της επομένης (Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην Ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση). Συνεπώς η ημέρα π.χ. Τρίτη στο Ιουλιανό ημερολόγιο, στους Εβραίους άρχιζε από το απόγευμα της Δευτέρας και διαρκούσε μέχρι το απόγευμα της Τρίτης κ.ο.κ. 

Το Πάσχα εορτάζονταν πάντοτε την πρώτη πανσέληνο αμέσως μετά την εαρινή ισημερία, δηλαδή στο τέλος της 14^ης ημέρας και στην αρχή της  15^ης ημέρας του μήνα Νισάν. Η εαρινή ισημερία την εποχή του Χριστού ήταν η 23η  Μαρτίου.

Ο μήνας Νισάν ξεκινούσε πάντοτε με την εμφάνιση στον ουρανό της νέας Σελήνης κοντά την εαρινή ισημερία. Αν η νέα σελήνη εμφανιζόταν στις 10 Μαρτίου, η πανσέληνος έπεφτε στις 23 Μαρτίου δηλαδή συνέπιπτε με την εαρινή ισημερία, συνεπώς ο μήνας Νισάν άρχιζε με την επόμενη νέα σελήνη. Αν η νέα σελήνη έπεφτε  από τις 11 Μαρτίου και μετά, τότε η πρώτη εαρινή πανσέληνος, δηλαδή το Πάσχα, γιορτάζονταν κανονικά στις 24 Μαρτίου κ.ο.κ.

Συνεπώς η πρόταση ορισμένων ερευνητών ότι το Πάσχα τις ημερομηνίες 26 μ.Χ., 30 μ.Χ. και 33 μ.Χ. ήταν ημέρα Σάββατο, επειδή οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δίνουν αυτές ημερομηνίες το Σάββατο να έχουμε πανσέληνο, είναι σαν λογική απολύτως λανθασμένη γιατί το Πάσχα δεν υπολογιζόταν με υπολογιστή όπως σήμερα αλλά με την απλή παρατήρηση. Εξ’ άλλου όταν έχουμε πανσέληνο αυτή κρατάει περίπου δύο ημέρες. Συνεπώς κάποιος που παρακολουθεί τη σελήνη δε μπορεί να διακρίνει τη μικρή διαφορά στη λαμπρότητα και να αποφανθεί με βεβαιότητα πότε ακριβώς έχουμε πανσέληνο. Γι αυτό οι Εβραίοι παρατηρητές του ουρανού -που καθόριζαν μαζί με τους ιερείς την ημερομηνία του Πάσχα- έκαναν κάτι πολύ πιο πρακτικό. Ανέβαιναν στα αστρονομικά παρατηρητήρια και παρακολουθούσαν τη δύση του ήλιου αμέσως μετά τη «χάση» του φεγγαριού. Μετά τη δύση, εμφανίζεται πάντοτε χαμηλά στο δυτικό ορίζοντα η νέα σελήνη. Έχοντας η σελήνη ξεφύγει από το φως του ήλιου, παρουσιάζει μια πολύ μικρή επιφάνεια φωτισμένη. Αυτός είναι ο περίφημος μηνίσκος, η νέα σελήνη, η αρχή όλων των μηνών των αρχαίων σεληνιακών ημερολογίων. Μόλις λοιπόν οι Εβραίοι αστρονόμοι διέκριναν στον ουρανό τη νέα σελήνη, ανήγγειλαν την έναρξη του μήνα Νισάν.

Φυσικά ανέτρεξα στα εκπληκτικά πλανηταριακά προγράμματα που προσομοιώνουν τις κινήσεις των πλανητών, του ήλιου και της σελήνης, όχι για να βρω ποια ημέρα είχαμε την απόλυτη πανσέληνο στη βάση δεδομένων, αλλά για να δω σε προσομοίωση στην οθόνη του υπολογιστή ποια ημέρα εμφανίστηκε στον ουρανό  η νέα σελήνη, την περίοδο 26 μ.Χ. μέχρι 36 μ.Χ., την εποχή του χρόνου περί την εαρινή ισημερία. Αυτός είναι ο σωστός υπολογισμός της έναρξης του μήνα Νισάν: Η οπτική παρατήρηση. Συνεπώς μετά το τέλος της  14^ης ημέρας του Νισάν που προσδιορίζεται με αυτό τον τρόπο, έχουμε Πανσέληνο και Πάσχα και όχι την ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου που δίνουν οι βάσεις δεδομένων των σημερινών υπολογιστών.

Ανατρέχοντας στο καταπληκτικό Redshift 5 και βάζοντας τις σωστές παραμέτρους εντόπισα αμέσως τη μοναδική ημερομηνία από το 26 μ.Χ. μέχρι το 36 μ.Χ. που το τέλος της 14^ης ημέρας  και η αρχή της 15^ης ημέρας του μηνός Νισάν, ήταν Σάββατο σύμφωνα με το ισχύον Εβραϊκό  ημερολόγιο της εποχής και φυσικά Παρασκευή απόγευμα για το Ιουλιανό ημερολόγιο.

Στις 6/04/26 και ώρα 18.00 μ.μ.  ημέρα Σάββατο έχουμε νέα σελήνη και συνεπώς την 1^η ημέρα του μήνα Νισάν. Μετά από 14 ημέρες, δηλαδή στις 19/04/26  ημέρα Παρασκευή και ώρα 18.00 μ.μ.  ξεκινάει η πρώτη εαρινή πανσέληνος, δηλαδή το Πάσχα των Εβραίων.

Συνεπώς η μοναδική χρονιά που ξεκινάει η πανσέληνος Παρασκευή απόγευμα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, δηλαδή Σάββατο των Εβραίων, είναι το έτος 26 μ.Χ.

Το 26 μ.Χ. είναι η μοναδική ημερομηνία που ταυτίζεται απόλυτα με την ημερομηνία γέννησης του Χριστού το 7 π.Χ. Ημερολογιακά ο Χριστός ήταν 33 ετών (7 π.Χ. έως 26 μ.Χ.). Στη πραγματικότητα ο επίγειος χρόνος ζωής του ήταν 11481 ημέρες ή 31 χρόνια 5 μήνες και 7 ημέρες, γιατί γεννήθηκε στο τέλος του 7 π.Χ. και πέθανε στην αρχή του 26 μ.Χ.

Ο Χριστός, σύμφωνα με το Εβραϊκό  ημερολόγιο, σταυρώθηκε την 14^η ημέρα του μήνα Νισάν ή σύμφωνα με το Ιουλιανό/Γρηγοριανό ημερολόγιο την Παρασκευή 19 Απριλίου του 26 μ.Χ. στις 12.00 μ.μ. και παρέδωσε το πνεύμα του στις 15.00  μ.μ. τοπική ώρα Ιερουσαλήμ. Οι ώρες 12.00 μ. μ και 15.00 μ.μ. αναφέρονται σε όλα τα Ευαγγέλια σαν έκτη και ενάτη ώρα. Η έκτη και ή ενάτη ώρα -από την στιγμή που ξημερώνει στις 6.00 π.μ.- προκύπτει ότι ήταν η 12.00 μ.μ. και η 15.00 μ.μ. αντίστοιχα.

Τα Ιερά Ευαγγέλια αναφέρουν ότι τη στιγμή που ξεκίνησε η σταύρωση του Κυρίου στις 12 το μεσημέρι, μέχρι τις 3 το απόγευμα που παρέδωσε το πνεύμα, σκοτάδι πυκνό απλώθηκε σε ολόκληρη τη γη. Φυσικά το σκοτάδι δεν οφειλόταν σε κάποια έκλειψη ηλίου, γιατί την ημέρα του θανάτου του Χριστού είχαμε αρχή πανσελήνου και συνεπώς αδύνατον να ήταν έκλειψη ηλίου, αφού προυπόθεση για έκλειψη ηλίου είναι η νέα σελήνη και όχι η πανσέληνος. Επίσης μεγάλος σεισμός συντάραξε την περιοχή, ο ναός του Σολωμόντα σχίστηκε στα δύο και τα μνήματα ανοίχτηκαν. Την στιγμή λοιπόν του θανάτου του Χριστού, η φύση δεν πανηγύρισε όπως έκανε στη γέννησή Του, αλλά κάτω από θεϊκή εντολή έδειξε την τρομερή δύναμή της, τρομάζοντας τους θνητούς ανθρώπους και συμπάσχοντας με το Θείο Δράμα. 

Ο Χριστός, σύμφωνα με τα Ιερά Ευαγγέλια και την μαρτυρία της Μαρίας Μαγδαληνής (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, Κεφ. ΚΗ’ 1, κατά Μάρκον Ευαγγέλιον, Κεφ. ΙΣ’ 1, κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. ΚΔ’ 1, κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, Κεφ. Κ’ 1), αναστήθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της μίας των σαββάτων ή πρώτης μέρας της εβδομάδας, ήτοι στις 16 του μηνός Νισάν (με το Εβραϊκό) ή Κυριακή στις 21 Απριλίου του 26 μ.Χ. (με το Ιουλιανό) εκπληρώνοντας έτσι την αλληγορική προφητεία του ίδιου του Χριστού ότι θα καταλύσει το ναό του Σολομώντα και θα τον ξαναχτίσει σε τρεις ημέρες (Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή).

 ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΑΔΕΛΦΙΑ  !!!!!