ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ=ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ

Εγώ την Αμφίπολη δεν την εγκαταλείπω έτσι εύκολα.Τον Μέγα Βασιλέα δεν τον αφήνω στα χέρια Ανθελλήνων.

Βρήκα λοιπόν τυχαία στο διαδίκτυο, παλαιότερο άρθρο για τον Αντίπατρο το Σιδώνιο και το περίφημο ποίημά του για τον Λέοντα της Αμφίπολης και είχα αναφερθεί σε παλαιότερο άρθρο μου ΕΔΩ.Το σχόλιο έχει γράψει κάποιος καθηγητής φιλόλογος, που το όνομά του δεν θέλω ούτε να το ξέρω και ούτε καν να το αναφέρω.

Αμφισβητεί τον Τάφο του Μ. Αλεξάνδρου (δικαίωμά του) αλλά είναι σίγουρος για τον «ένοικο» του τάφου, τον περίφημο και διάσημο Τελευτία, γιό του Θεοδώρου, που τα κατωρθώματά του έμειναν στην ιστορία. Όλα τα ιστορικά βιβλία της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, αναφέρονταν διθυραμβικά για τον κορυφαίο ήρωα ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ, αλλά για κάποιο λόγο οι περιγραφές εξαφανίστηκαν!!!! Έτσι χάθηκε η ιστορική ευκαιρία ο περίφημος Τελευτίας, να επισκιάσει ακόμη και τον Μεγάλο Βασιλιά Αλέξανδρο!!!!!!!!

Σύμφωνα πάντα με τον συγγραφέα του άρθρου ακολουθούν τα εξής (ότι έχω μαρκάρει με μπλε χρώμα) :

Ρωτάει λοιπόν ο Αντίπατρος τον Λέοντα:

«Εἰπέ Λέων, φθιμένοιο τίνος τάφον ἀμφιβέβηκας, βουφάγε;

Τίς τάς ἂξιος ἦν ἀρετάς;

Και εκείνος (ο Λέων ) του απαντά:

«Υἱὸς  Θευδώροιο Τελευτίας, ὃς μέγα πάντων

φέρτερος ἦν, θηρῶν ὅσσον ἐγὼ κέκριμαι. 

οὐχὶ μάταν ἕστακα, φέρω δέ τι σύμβολον ἀλκᾶς

 ἀνέρος· ἦν γὰρ δὴ δυσμενέεσσι λέων."

Ας μεταφράσουμε λοιπόν και τους άλλους τέσσερις στίχους για να δούμε πλέον πώς διαμορφώνεται η «είδηση». 

«Ο Τελευτίας ο γιος του Θευδώρου  (ήταν άξιος της αρετής μου) που ήταν  τόσο πολύ  γενναιότερος από όλους, όσο κι εγώ αποδεδειγμένα είμαι από όλα τα θηρία. Δε στέκομαι εδώ μάταια, κατά κάποιο τρόπο συμβολίζω  την ισχύ και το σθένος του άντρα. Γιατί ήταν .. λιοντάρι για τους εχθρούς του».

Δεν έχει καταλάβει ο κ. καθηγητής-και αρκετοί απ' ότι είδα με τις ίδιες ιδέες- ότι εφ’ όσον ο Αντίπατρος δεν ξέρει τίνος είναι ο τάφος, αναφέρει –ποιητική αδεία-τον Τελευτία του Θευδώρου. Ποιος ήταν αυτός; Δεν υπάρχει ιστορικό πρόσωπο με αυτό το όνομα την εποχή αυτή. Αυτό κατέβηκε στο μυαλό του Αντίπατρου, αυτό έγραψε.

Και ο καθηγητής φιλολογίας ταυτοποίησε τον επιβλητικό τάφο του Μ. Αλεξάνδρου στην Αμφίπολη με τον Τελευτία, τον κύριο τίποτε, τον τελευταίο όπως σημαίνει ετυμολογικά το όνομά του. Και αμφισβητεί όσους έχουν αντίρρηση με την «επιστημονική» του αναφορά στο Τελευτία, δηλαδή τον τελευταίο τροχό της αμάξης, όπως θα λέγαμε σήμερα.Τόσο σίγουρος για τον «ένοικο» του τάφου.Κι εμένα αν με ρωτούσαν ένα άγνωστο μνημείο σε ποιόν μπορεί να ανήκει, μπορεί να έλεγα χαριτολογώντας π.χ. στον μπάρμπα μου τον ψεύτη!!! Αυτός λοιπόν ήταν και ο Τελευτίας. Ο κ.ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ, όνομα που χρησιμοποίησε ο Αντίπατρος για να απαντήσει στο ρητορικό ερώτημα που έθεσε ο ίδιος, προσωποποιώντας το λέοντα της Αμφίπολης.

Διαβάστε λοιπόν την απόδοση σε δική μου ΣΩΣΤΗ μετάφραση και βγάλτε συμπέρασμα:

Ερώτηση προς τον Λέοντα:

Πές (αποκάλυψε) λέοντα βουφάγε (δηλαδή εσύ που τρως βουβάλια), τίνος νεκρού (=φθιμένοιο) τον τάφο έχεις υπό την προστασία σου (αμφιβαίνω=υπερασπίζομαι, έχω υπό την εποπτεία μου, αμφιβέβηκας=ο παρακείμενος β' πρόσωπο);  Τις τας άξιος ήν αρετάς; Ποιός ήταν άξιος για τέτοιες δόξες και τιμές;

Και η (προσωποποιημένη) απάντηση (σ.σ. σαφέστατα σκωπτική) του Λέοντα της Αμφίπολης προς τον Αντίπατρο για την ταυτότητα του νεκρού:

«Ο Τελευτίας, ο γιος του Θευδώρου (δηλαδή του Θεοδώρου), ο οποίος ήταν  κατά πολύ  ανώτερος από όλους, όπως ακριβώς κι  εγώ έχω επιλεγεί από τα άγρια θηρία (επεξήγηση:. να είμαι δηλαδή ο βασιλιάς των αγρίων ζώων). Δε έχω στηθεί εδώ χωρίς λόγο (σ.σ. θέλει να πει  δηλαδή  ότι δεν με έστησαν χωρίς λόγο σαν άγαλμα στο λόφο), γιατί φέρω (σ.σ. σαν λιοντάρι που είμαι) αυτό που συμβολίζει τις αρετές του ανδρός (του νεκρού δηλαδή). Ήταν λοιπόν πράγματι λιοντάρι (σ.σ. εννοεί ο νεκρός) για τους εχθρούς του».

Δηλαδή ο Λέων- που έστεκε αγέρωχος στη κορυφή του λόφου της Αμφίπολης, μην θέλοντας να αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό του, απαντάει στον Αντίπατρο με υπονοούμενα  για το νεκρό ως: μέγα πάντων φέρτερος=πολύ ανώτερος απ’ όλους.

Απ’ αυτά που διαβάζω τώρα πιο προσεκτικά, ο Αντίπατρος ταυτοποιεί τον νεκρό άνδρα με το λιοντάρι, το βασιλιά των αγρίων θηρίων και μάλιστα λέει ότι ο νεκρός ήταν ο πιο ΑΝΩΤΕΡΟΣ απ’ όλους. Ποιος  ήταν λοιπόν ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ, ο ΓΕΝΝΑΙΟΤΕΡΟΣ, ο φόβος και ο τρόμος των εχθρών του; Όταν έζησε ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος, τον 2^ο π.Χ. αιώνα της Ρωμαϊκής κυριαρχίας, δεν υπήρχε μέχρι εκείνη τη στιγμή κανένας πιο ΜΕΓΑΛΟΣ, πιο ΕΝΔΟΞΟΣ και πιο ΓΕΝΝΑΙΟΣ από τον Μέγα Αλέξανδρο. Κι απ' ότι φαίνεται ούτε πρόκειται ποτέ κάποιος να τον ξεπεράσει!!!!!!