ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Ολοκληρώνω την 10χρονη μελέτη των Αργοναυτικών με μιά τελευταία τριπλή ανακάλυψη που ενδιαφέρει άμεσα το Υπουργείο Πολιτισμού της Ιταλίας αλλά και ολόκληρη την Ιταλία: Τη Χάρυβδη, τη Σκύλα και τις Σειρήνες. Φυσικά καταρρίπτεται εκ νέου η διάτρητη μελέτη Πρέκα-Θεοδοσίου-Καλαχάνη που υποστηρίζουν ότι οι Αργοναύτες έκαναν το γύρο της Σικελίας, δηλαδή ~900 χλμ. χωρίς λόγο, ενώ αυτοί έκαναν μόνο 50 χιλιόμετρα από τη Μεσσήνη μέχρι την Ταορμίνα για να καταλήξουν στις αρχαίες εταίρες, τις Σειρήνες.

1) Η Χάρυβδις (σε καλλιτεχνική απεικόνιση δική μου) παραλίγο να καταπιεί την Αργώ, όπως λέει το αρχαίο κείμενο (στους στίχους 1265-1269), όμως το πλοίο σώθηκε την τελευταία στιγμή χάρη στη θεϊκή παρέμβαση της Θέτιδος, συζύγου του αργοναύτη Πηλέα (σ.σ. του πατέρα του Αχιλλέα) και ήταν αυτή που ξεκόλλησε την Αργώ.

Φυσικά αποκλείεται να αναδύθηκε από το βυθό η Θέτιδα και να έσωσε το πλοίο, όπως λέει το αρχαίο κείμενο, αλλά η περιγραφή του Ορφέα αποδεικνύει την πίστη των Αργοναυτών στη θεϊκή παρέμβαση. Δεν σώθηκαν δηλαδή τυχαία, αλλά χάρη στη βοήθεια των θεών.
Την Χάρυβδη τη "συνάντησαν" κάπου έξω από τις ακτές της Σικελίας λίγο μετά τα στενά της Μεσσήνης, συνεπώς που ήταν ακριβώς δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Σύμφωνα με την περιγραφή του Ορφέα σταμάτησαν (νήσον επέσχομεν) στη Σικελία, κοντά στην Αίτνα (στίχοι 1257-1259) και κάπου στη διαδρομή αυτή συνάντησαν τη Χάρυβδη (στίχοι 1260- 1269). Από την περιγραφή του φαινομένου προκύπτει ότι ήταν ρουφήχτρα, θαλάσσια δίνη και όπως θα αποδειχτεί παρακάτω δεν ήταν μόνο μία. Σύμφωνα με την μαρτυρία του αγαπημένου μου κουμπάρου captain Αndrew Bobos, κάπου στις αρχές του 2000,επιστρέφοντας από την Ιταλία με θαλαμηγό όπου ήταν καπετάνιος, ξαφνικά μέσα στη νύχτα και όντας στα στενά της Μεσσήνης, ένοιωσαν κάτω από το σκάφος το κύμα να κοχλάζει, τη θάλασσα να στριφογυρίζει με τρομερό βουητό και το υπερσύγχονο σκάφος να μένει κολλημένο. Οι ναυτικοί τρομαγμένοι βγήκαν στο κατάστρωμα και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι είχε χτυπήσει το σκάφος. Ήταν τέτοια η αντάρα που ο captain φοβήθηκε ότι θα χάσουν το καράβι. Αφού ανάκτησαν τον έλεγχο του σκάφους, κατάφεραν να ξεφύγουν. Τι τους είχε χτυπήσει; Η Χάρυβδις που τελικά ήταν έκρηξη υποθαλάσσιου ηφαιστείου από τα αρκετά ενεργά που υπάρχουν στη περιοχή. Δηλαδή την εποχή του Ορφέα, τα διερχόμενα σκάφη από τα στενά της Μεσσήνης, αν είχαν την ατυχία να πέσουν στη Χάρυβδη, τότε θα βυθίζονταν. Το "τέρας" λοιπόν που τρομοκρατούσε τους ναυτικούς ήταν απλά ένα ΦΥΣΙΚΟ φαινόμενο, που αν είχες την ατυχία να περάσεις από πάνω τη στιγμή της έκρηξης του ηφαιστείου ήσουν καταδικασμένος. Οι Αργοναύτες τη συνάντησαν έξω από τις ακτές της Σικελίας, ο captain Bobos λίγο πριν μπουν στα στενά έξω από τις ακτές της Νότιας Ιταλίας. Συνεπώς επιβεβαιώνεται ότι η Χάρυβδις-που υπάρχει ακομη και σήμερα- δεν ήταν μία, αλλά περισσότερες, όσες και τα ενεργά υποθαλάσσια ηφαίστεια της περιοχής.

2) Η Σκύλα. Η μοναδική γεωγραφική περιοχή ολόκληρου του ταξιδιού των Αργοναυτών που δεν είχα προσδιορίσει ήταν η Σκύλα. Δεν πίστευα ότι μπορούσα να την εντοπίσω, ή καλύτερα δεν την είχα ψάξει τόσο επισταμένα. Ήταν κι αυτή "τέρας", όπως λέει ο Όμηρος; ΟΧΙ βέβαια.

Μετά από επίπονη έρευνα πολλών εβδομάδων, κατάφερα να ταυτοποιήσω τη Σκύλα με το σημερινό της όνομα. Φυσικά βρίσκεται στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην Σικελία.

Λέει λοιπόν το αρχαίο κείμενο στους στίχους 1257-1274:

Σταματήσαμε στο τριγωνικό νησί του Εγκέλαδου (τη Σικελία) με την φλόγα της Αίτνας να αναχαιτίζει την οργή του. Έπειτα πλέοντες, σταματήσαμε όχι μακριά από προβλήτα σκοπέλου (δηλαδή μικρού νησιού που συνδέεται με προβλήτα με τη ξηρά). Εκεί κοντά υπάρχει ένας απόκρημνος βράχος απ΄όπου ξεπηδάνε 2 σπηλιές που ρουφάνε τη θάλασσα, ενώ βουίζει μέσα τους το χαροπό κύμα.

Ψάχνοντας λοιπόν στο Google Earth, τις ανατολικές ακτές της Σικελίας και κοντά στην Αίτνα,όπως λέει το αρχαίο κείμενο, βρήκα ΑΚΡΙΒΩΣ την περιγραφή του αρχαίου κειμένου στην Ταορμίνα της Σικελίας.

Bλέπετε το νησάκι με την προβλήτα όπου αγκυροβόλησε η Αργώ (σε καλλιτεχνική απεικόνιση δική μου)? Η Bella Isola της Taormina!!!
Ακριβώς μπροστά στην Αργώ, (όπως την έχω σχεδιάσει) βρίσκεται μιά μικρή χερσόνησος όπου η άκρη της φαίνεται κάθετα κομμένη και είναι η αμέσως επόμενη εκπληκτική περιοχή.

Το αρχαίο κείμενο συνεχίζει και λέει ακριβώς τι έβλεπαν οι Αργοναύτες από το σημείο που είχε αγκυροβολήσει η Αργώ, στο κόλπο δίπλα στο νησάκι:

πέτρῃ δ’ εφύπερθεν ἀπορρώξ= που σημαίνει κομμένος βράχος από πάνω μέχρι κάτω (δηλαδή κάθετα σχισμένος).Το βλέπετε ότι όντως η άκρη της μικρής αυτής χερσονήσου έχει αποκοπεί και είναι κάθετα ρηγματωμένη; Σαν κάποιος να έχει κόψει το βράχο με μαχαίρι. Απίστευτο!!!

Συνεχίζω: δισσοῖς χηραμόνεσσιν ἐπιθρῴσκουσα = με 2 σπηλιές να αναπηδούν (εννοεί από το εσωτερικό του βράχου). Πάλι απίστευτο. Οι σπηλιές όντως υπάρχουν!!!!

Συνεχίζω:

βιᾶται πόντον ἔσω = ρουφάει την θάλασσα στο εσωτερικό της, δηλαδή αναφέρει όχι απλώς σπηλιές αλλά θαλάσσιες σπήλιές!!!!!!!!!!!

χαροπόν δ’ ἄρ’ ὑποβρέμει ἔνδοθι κῦμα = χαροπό δε αντηχεί (βουίζει) το κύμα στο εσωτερικό (της σπηλιάς).

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!

Η Grotta Azzura (Η γαλάζια σπηλιά) της ΤΑΟRMINA ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ότι ήταν η περιοχή της Σκύλας. Ταιριάζει ΑΠΟΛΥΤΑ με την αρχαία περιγραφή, έστω κι αν έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια.
Δεν ήταν λοιπόν η Σκύλα το ΤΕΡΑΣ που έσπαγε τα πλοία, όπως λέει ο Όμηρος (σ.σ. ο οποίος έχει χρησιμοποιήσει ΑΥΤΟΥΣΙΑ ήρωες και τοπωνύμια των Αργοναυτικών στην δική του Οδύσσεια-που δεν πήρε μέρος- βάζοντας αστείρευτη φαντασία και όχι ρεαλισμό όπως ο Ορφέας που πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία). Ήταν ΘΑΥΜΑ της φύσης όπως αναφέρουν τα ΟΡΦΙΚΑ. Δηλαδή ΑΞΙΟΘΕΑΤΟ από την αρχαία εποχή. Μια περιοχή της Μεγάλης Ελλάδος της Ιταλίας συνδέεται ΑΜΕΣΑ με την Ελληνική προϊστορία.

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΣΚΥΛΑ, ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΣΠΗΛΙΑ ΠΟΥ ΡΟΥΦΟΥΣΕ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΝΕ ΠΛΟΙΑ!!!!!!!!!

Η υπέροχη σπηλιά, η Σκύλα του Ορφέα, είναι επισκέψιμη στο εσωτερικό της με μικρά σκάφη. Αν μπει κανείς στο youtube θα δει βίντεο από το εσωτερικό της υπέροχης γαλάζιας σπηλιάς.

EΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ από το εσωτερικό της σπηλιάς που πράγματι βουίζει, (ὑποβρέμει)

όπως λέει ο Ορφέας!!!

3) Οι Σειρήνες

Ο επόμενος λόφος, σύμφωνα με την περιγραφή του αρχαίου κειμένου, ήταν ο λόφος των Σειρήνων. Οι Σειρήνες δεν ήταν τέρατα που σύμφωνα με τον Όμηρο έτρωγαν ανθρώπους, αλλά οι καυτές ερωτικά γυναίκες (Σείριος=καυτός), δηλαδή οι αρχαίες εταίρες που ξεμυάλιζαν τους ναυτικούς με τα κάλλη και τα τραγούδια τους και δεν τους σκότωναν. Μάλιστα ο Ορφέας χαριτολογώντας λέει ότι επειδή οι Αργοναύτες τελικά δεν σταμάτησαν στο λιμάνι τους, οι Σειρήνες από το κακό τους πέταξαν τους λωτούς και τις λύρες στη θάλασσα και πέφτοντας από το λόφο έγιναν βράχια (φυσικά λογοτεχνική υπερβολή).

Είναι το σημερινό ακρωτήριο της Ταορμίνα (Capo Taormina), τουριστικό θέρετρο της περιοχής. Μάλιστα ο Ορφέας αποκαλεί το λόφο των Σειρήνων ως" προβλήτα κολωνόν" δηλαδή σαν το λόφο που προεξέχει από τη ξηρά, πράγμα που παρατηρούμε ότι ταιριάζει απόλυτα με τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμμένου λόφου.